strona COPAL
strona EUFAR

COPAL w skrócie

Opis projektu [PDF, 31 KiB]

Główne cele [PDF, 50 KiB]

Opis konsorcjum [PDF, 110 KiB]

Zarządzanie projektem [PDF, 920 KiB]

Pakiety zadaniowe [PDF, 34 KiB]

Rejestracja

Osoby zainteresowane projektem COPAL zapraszamy do pozostawienia swoich danych kontaktowych.

Nowości

COPAL na Polskiej Mapie Drogowej Infrastruktury Badawczej MNiSW!

MNiSW opracowało Polską Mapę Drogową Infrastruktury Badawczej zawierającą 33 projekty w różnych dziedzinach nauki obejmującą większość najważniejszych ośrodków naukowych w kraju. Na liście projektów znalazł się projekt COPAL.

artykuł na stronie MNiSW, lista projektów [PDF, 330 KiB]

Pozytywna rekomendacja MNiSW dla COPAL!

8. kwietnia 2010 r. Interdyscyplinarny Zespół ds. Infrastruktury Badawczej i Polityki Naukowej UE MNiSW poinformował o wstępnej pozytywnej rekomenacji projektu COPAL

list z MNiSW [PDF, 37 KiB]

Archiwum nowości

Dostęp do lotniczej infrastruktury badawczej EUFAR

EUFAR (European Facility for Airborne Research) jest siecią infrastruktury badawczej zrzeszającą europejską badawczą flotę lotniczą, projektem realizowanym w ramach 5., 6. i 7. PR UE. Z inicjatywy EUFAR realizowana jest faza przygotowawcza COPAL (projekty ESFRI).

EUFAR zapewnia, między innymi, dostęp do swojej infrastruktury (32 samoloty badawcze) naukowcom z jednostek, które nie posiadają własnych samolotów. W ramach 7. PR UE EUFAR sfinansuje wykorzystanie około 540 godzin lotu samolotów ze swojej floty (przeznaczono na to kwotę 3 mln euro). Z oferty tej mogą jednokrotnie skorzystać użytkownicy, którzy nie posiadają samolotu badawczego. Naukowcy polscy posiadający środki finansowe, mogą aplikować bezpośrednio do poszczególnych operatorów o dostęp do ich samolotów wraz z istniejącą aparaturą badawczą, ale aplikacje te są realizowane w ramach puli godzin lotów niewykorzystanych przez konsorcjum EUFAR. W praktyce, nawet posiadając środki finansowe, nie ma pewności czy uzyska się w pożądanym czasie dostęp do wybranej infrastruktury lotniczej.

EUFAR zidentyfikował ten problem i wyszedł z inicjatywą stworzenia mechanizmu, który umożliwi naukowcom nie dysponującym własną lotniczą infrastrukturą badawczą dostęp do bazy pomiarowej. Pomysł ten łączy ze sobą dwa elementy: szkolenie personelu oraz dostęp do infrastruktury po niższych kosztach. Konkretnie, w przypadku Polski, realizacja mogłaby wyglądać następująco:

  1. Polska instytucja wysyła na określony czas swojego pracownika (inżyniera, technika, naukowca) w celu jego wyszkolenia w technikach pomiarów samolotowych u partnera zagranicznego (posiadającego samolot badawczy). Pracownik zachowuje swoje uposażenie w kraju, a różnica w wynagrodzeniu pomiędzy instytucją polską i zagraniczna pokrywana jest w ramach programów UE (np. stypendia Marie Curie).
  2. Konsorcjum posiadające samolot badawczy zapewnia dostęp polskim naukowcom do określonej ilości godzin lotu po cenach preferencyjnych, tym samym poszerzając zespół polskich specjalistów wykorzystujących infrastrukturę EUFAR do celów naukowych.

Przedstawiony projekt nie pasuje do żadnego standardowego typu umów międzynarodowych realizowanych w Wydziale Współpracy Międzynarodowej MNiSW. Niemniej nie oznacza to, że nie mogłaby zostać wypracowana strategia pozwalająca na realizację tego typu przedsięwzięć. Aby dopingować MNiSW do pomocy w przygotowaniu struktur prawnych umożliwiających polskiemu środowisku naukowemu dostęp do europejskiej infrastruktury badawczej EUFAR, ważnym jest aby polskie środowisko naukowe wyraziło zainteresowanie tym projektem.

W związku z tym prosimy o deklaracje do dn. 15 marca br. czy zainteresowani byliby Państwo

  1. szkoleniem personelu i/lub
  2. wykorzystaniem godzin lotu.

Czekamy również na ewentualne uwagi dotyczące proponowanej wymiany.

Uprzejmie prosimy o kontakt w celu umożliwienia pełniejszego przedstawienia problemu oraz omówienia ewentualnych form współpracy.